Vladika Danilo bio je sahranjen u manstiru Podostrog blizu Budve, a njegove kosti prenijete su na Cetinje 1853. godine, za vrijeme vladavine Knjaza Danila. Mauzolej je izgrađen 1896. po ideji kjaževe kćerke Jelene, buduće Kraljice Italije.

 

Arhitektonsku razradu projekta uradio je francuski arhitekt Fruše. Mauzolej je napravljen od kamena sa Ljubovića, radovima je rukovodio inženjer Andrija Radović, dok su zanatlije bile sa Korčule i iz Crne Gore. Svojim uspjelim arhitektonskim rješenjima, spomenik je gotovo srastao sa Orlovim kršem čineći ga prepoznatljivim i dominantnim simbolom Cetinja. Spomenik je podignut na vještacki formiranom platou, uređenom kao mali park, na njegovoj samoj ivici, u sjeveroistočnom uglu, da bi bio jasno vidljiv iz grada. Monumentalni kameni sarkofag sa visoko postavljenim krstom na širokoj čeonoj kamenoj ploči sa natpisom, leži na prostranom kamenom postamentu do koga vode tri stepenika. Na gornjoj ploči sarkofaga reljefno su sa bočnih strana postavljeni simboli svjetovne i duhovne vlasti vladike Danila, stilizovani ukrasi i simboli - krst, krug i cvijet. Na istočnoj strani, u kružnom medaljonu, apliciran je bronzani reljef koji prikazuje profil vladičine glave.

 

Iznad sarkofaga, oslanjajući se na četiri vitka stuba, uzdiže se baldahin koji predstavlja nebeski svod. Baldahin se na stubove oslanja pomoću četiri višestruko profilisana luka u čijim se centrima nalazi po jedan veći kamen-tjemenac na kojima se nalaze reljefne predstave različitih grbova: državni, porodični i vladičanski. Gipsanim člancima koji su ukrašeni stilizovanim cvjetovima, svod je podijeljen na četiri segmenta u čijem se centru nalazi veća rozeta.

 

Predstavu nebeskog svoda dočarava veći broj gipsanih u zlato obojenih zvjezdica na plavoj osnovi. Do platoa sa spomenikom vodi asfaltirani put sa jugozapadne strane Orlovog krša.